Korištenjem integralnog računa iz ove glave i diferencijalnog računa (vidi M1, poglavlje 5), možemo rješavati razne probleme u fizici i tehnici, ili općenito prirodi, što je i svrha integralnog i diferencijalnog računa. U ovom poglavlju iskoristit ćemo do sada naučeno za rješavanje problema slobodnog pada.
Ako pretpostavimo da je prilikom slobodnog pada otpor zraka proporcionalan kvadratu brzine, onda prema drugom Newtonovom zakonu vrijedi
pri čemu je masa tijela koje pada, ubrzanje, gravitacija, koeficijent trenja i brzina.
Izvest ćemo formulu za brzinu u ovisnosti o prijeđenom putu , (vidi sliku 1.2 za ).
Iz Newtonove formule slijedi
Kombinirajući dvije prethodne formule uz oznaku imamo
Integriranje obiju strana daje
Integral na lijevoj strani riješimo supstitucijom , pa je
Iz formule (1.9) i činjenice da je ubrzanje pozitivno slijedi , odnosno . Dalje, potrebno je odrediti konstantu . Pretpostavili smo da gibanje kreće iz ishodišta koordinatnog sustava (slika 1.2), odnosno , pa uvrštavanje u prethodnu formulu daje
Dakle,
Svojstvo logaritma (vidi M1, poglavlje 4.6.4) daje
pa eksponenciranje daje
Rješavanje ove jednadžbe po , koristeći pri tome definiciju od i činjenicu da je , konačno daje
Vidimo kako se brzina ne može beskonačno povećavati jer je
Isto smo mogli zaključiti i direktno iz formule (1.9) jer za tu vrijednost brzine ubrzanje iščezava.
Pogledajmo što se dogodi kada nema otpora zraka, odnosno za . Uvrštavanje daje neodređeni oblik, . Svojstvo neprekidnih funkcija (vidi M1, teorem 4.7) - u ovom slučaju drugi korijen - i L'Hospitalovo pravilo (vidi M1, poglavlje 5.5.3) daju poznatu formulu
Integralni račun se također koristiti i kod izvođenja formule za put u ovisnosti o vremenu. Drugačijim pristupom, čiji izvod preskačemo, dobije se formula za brzinu kao funkciju vremena
gdje je i . Put kao funkcija vremena je integral brzine:
Dakle,